25 Kasım 2012 Pazar

Bir tepsi aşure

Cocuklugumdan aklimda ve burnumda takili kalan kokular var. Mesela aci fasulye corbasi kokusu, sobanin ustunde kizaran ekmek kokusu, gene sobanin ustunde pisirilen sucuk kokusu ve kiymali pirasa kokusu.. Asure kokusu da bunlardan biri. Belki de anne kokusu benim icin. Pisirildigi gun tum evi saran mis gibi karanfil, tarcin kokulari aklimi basimdan alirdi.
Her evde oldugu gibi bizim evde de bugday, fasulye, nohut bir gece oncesinden haslanir, suda bekletilir ertesi gun de agir eski model duduklu tencerelerde haslandiktan sonra kocaman kazanlarda alti tutmasin diye cevrilir dururdu. Ben en cok fasulye ve nohutlarini severdim. Incir, kasiyi ve uzumlerini hic yemezdim. Pistikten sonra ustune kavrulmus yer fistigi, mevsimindeyse nar ve tarcin eklendikten sonra benim mesaim baslardi.  Ama ne mesaiydi ..
Bu asama genelde aksam karanligina kaldigi icin ( ve cocuklugumda demek ki kis mevsimine denk gelmis asure zamani ) tepsideki kaselerden bugular yukselirdi .  Tek tek butun komsular yoklanir, kasede asure verilir, kasenin geri verilmesi icin beklenir ve suyla soyle bir cevrilmis kase tepsiye konup bir ust komsuya gecilirdi. Daha cok sevdigimiz komsulara bizim evde iltimas gecildigi cok olmustur cunku  onlara asure hep ufak boy emaye tencerelerle verilirdi. ( Iste kazanda yapilma nedeni .)
Asure artik plastik kaplarda . Eski usul kasenin geriye alinmasi icin kapilarda  beklenen gunler cok uzaklarda kaldi. 

Lise- universite yillarinda ve sonrasinda calisirken hic asure pisirmedim. Ta ki buraya gelene kadar. Dort yildan beri pek bir domestikligim tuttu, her yil yapip dagitiyorum. Bu sekilde balkondan bakistigimiz bir suru siyah kiyafetli yasli teyzeyi tanima firsati buldum.Ama her zaman gittiginiz komsu evde olmayabiliyor. Misal bu aksam Kria Soula ( Bayan Sula )'ya verecegim asure asansorde karsilastigim Kri Manolis'e gitti. Sevim Teyze'ye goturduklerimi ise o anda evdeki diger misafirleri de yedi. Kismet meselesi..

Blog komsularim sizin icin de fotografladim . Keske mumkun olsa da hepbirlikte yiyebilsek..

Teknolojinin cozemedigi seylerden biri de bu galiba. Malum, henuz isinlanamiyoruz. :))


Yapanlarin eline saglik, yiyenlere de afiyet olsun..

8 yorum:

  1. Dilaracım, yemiş kabul ediyorum kendimi.
    Yaşanmış hikayesiyle birlikte çok güzel görünüyor.
    Ellerinize sağlık, sevgiler.

    YanıtlaSil
  2. Yemiş kadar oldum,eline sağlık.Ben de yeni yapıp dağıtmıştım.Eski hikayeleri,adetleri yaşamayı halen sevenler var neyse ki :)

    YanıtlaSil
  3. Of of, bu ne iştah açıcı görüntü! Afiyet olsun:)
    Hayatımda bir kez pişirdim aşure. Fena olmadı ama anneminki gibi de olmamıştı:)

    YanıtlaSil
  4. Canim benim, ellerine saglik, allah kabul etsin. Verecek insanin olmasi buyuk nimet, ben burda yapsam iki kapi hadi bilemedin uc kapi olur, gerisinin ya alerjisi vardir ya da bilmedikleri sey diye yemezler!!!!

    Yemis kadar olduk, sagolasin varolasin :-)

    YanıtlaSil
  5. Cok tesekkur ederim :)) Semi eger tarif istersen elimde bir anane tarifi var hemen yollayayim. ( Cok kolay merak etme )
    Dun komsulara dagittiktan sonra evde kalanlar Aris hala gide gele yiyor Basakcim yarim olcek yaparsin noolcek?
    Acaba tarifi de yazsa miydim?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Baskalari icin yazabilirsin tabii :-) Benim dislerle ilgili bir tadilat soz konusu bu ara birsey yiyemiyorum fakat ufak bir miktar yapip blender'dan gecirsem isabet olur zira icinde bir suru sey var...iyi fikir oldu bu :-) Yoksa cok hastasi degilim asurenin, ben de nohutunu sevmem icindeki, bol sulu severdim, bir de cevizler filan :-) ama annem yaptiginda illa yerdim, once sevmedigim kisimlarini yutar en sona sevdigim bugdayli kismini birakarak hehehehe

      Sil
    2. Müsait olduğunda tarifi yollarsan sevinirim. (Çok kolaysa deneyeyim en azından:))

      Sil
  6. :=) teyzelere, komsulara ve en onemlisi yapana kocaman selamlar

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...