İnci Pastanesi ve anılar

Yunanistan'da hafta ici ve cumartesi gunleri  dukkanlar ,( resmi daireler ve bankalar) ogleden sonra 3'te kapanir. Haftada iki gun sali ve persembe gunu aksam  5.30-9 arasi gene acilir. Supermarketler sabah 7-aksam 9 arasi calisir ve pazar gunu bakkallar ve pastaneler haric hicbiryer acik degildir. Benzin istasyonlari bile nobetci eczane usulu sirayla calisirlar.  Turkiye'de pazar gunu alisveris yapmaya alismis benim gibiler bu cografyaya ilk geldiklerinde sudan cikmis balik gibi olurlar ama daha sonra el mahkum  hayatin bu ritmine alisirlar.
Bu uzun girizgahi neden yaptim? Bugun de kanter icinde  elimdeki siparisi postanenin kapanis saatine yetistirmeye calisiyordum ama her zamanki gibi  gozum bilgisayardaydi. Cok ama cok uzuldugum bir haber okudum.
Inci Pastanesi kapanmis. Elimdeki isi yetistirmek icin o an birsey yazamadim ama  icim taa derinden bir cizzz etti.

Dokunsaniz aglayacak durumdayim. Yahu herseyin ama herseyin icine etmek zorunda miyiz? Heryer adina AVM denen beton bloklar, sahte isiklar, plastik kaplamalar, mekanik anonslarla dolu devasa bir dev haline donusmek zorunda mi? Hic mi naifligin, emegin, tarihin, kadirbilirligin, tezgah arkasindaki o guleryuzun degeri yok?
Ya simdi ben nerede yiyecegim o dortkose kasiklarla metal tabaklara konmus bol porsiyon profiterolleri? Nerede icecegim pastane limonatasini? Nerede gozgoze gelecegim o ufacik dukkandaki ayni lezzeti paylastigim insanlarla? Kapisinin disina tasmis ellerinde bir tabak profiterol ile hayatin dertlerini o an icin unutmus insanlar saniyor musunuz ki AVM'lerden de disariya tasacak?
Nereden anneme piramit pasta alacagim? Rejim yaparken vitrinine , gurbetteyken fotograflarina bakip yalanacagim?
Benim gibi bir suru kisinin cocukluk, genclik anilarini ve hepsinden onemlisi Inci Pastanesi'nin o naif ruhunu calmaya kimin hakki var?
Benim icin Istiklal Caddesi'nin sembollerinden biri daha tarihe karisti. Artik canim hic de Istiklal'e gitmek istemiyor..